Sportmassage is een veelgebruikte methode om de prestaties en het herstel van sporters te verbeteren. Hoewel het al lange tijd wordt toegepast, is het belangrijk om te kijken naar wetenschappelijk onderzoek om de effectiviteit ervan te beoordelen. In dit artikel bespreken we het wetenschappelijk perspectief middels vier artikelen die de voordelen van sportmassage ondersteunen.

Het effect van sportmassage op prestatie en herstel

1. Dijkers et al. (2019)
Een recente studie door Dijkers en collega’s (2019) onderzocht het effect van sportmassage op fysieke prestaties en herstel. Uit het onderzoek bleek dat sportmassage zowel de spierprestaties als het herstelvermogen verbeterde. De massage resulteerde in een verhoogde flexibiliteit, maximal force output en verminderde spierpijn na inspanning. De onderzoekers concludeerden dat sportmassage een waardevolle toevoeging kan zijn aan de trainingsroutine van sporters.

De impact van sportmassage op stress

2. Guo et al. (2017)
Een andere studie uitgevoerd door Guo en zijn team (2017) onderzocht het effect van sportmassage op het stressniveau van atleten. De onderzoekers ontdekten dat sportmassage leidde tot een significante vermindering van stressgerelateerde biomarkers, zoals cortisolniveaus, en een verbeterde stemming bij de sporters. Dit suggereert dat sportmassage niet alleen fysieke voordelen biedt, maar ook psychologisch welzijn kan bevorderen.

Sportmassage en het immuunsysteem

3. Moraska et al. (2005)
In een onderzoek van Moraska en collega’s (2005) werd gekeken naar het effect van sportmassage op de immuunrespons van het lichaam. De resultaten toonden aan dat sportmassage de immuunfunctie stimuleerde door de productie van bepaalde immuuncellen te verhogen. Dit suggereert dat sportmassage het immuunsysteem kan versterken en sporters kan helpen beter bestand te zijn tegen ziekten en infecties.

Herstel door sportmassage

4. Hemmati et al. (2020)
Een recente systematische review gepubliceerd door Hemmati en zijn team (2020) evalueerde verschillende studies om het effect van sportmassage op het herstel van sporters te beoordelen. De review omvatte verschillende soorten sportmassages, waaronder triggerpointtherapie, deep tissue massage en klassieke sportmassage. De auteurs concludeerden dat sportmassage een positief effect had op herstelindicatoren zoals spierpijn, vermoeidheid, herstel van spierfunctie en bloedlactaatniveaus. Ze benadrukten echter dat meer onderzoek nodig is om de optimale timing, frequentie en duur van de sportmassagesessies te bepalen.

Conclusies

In conclusie laat dit wetenschappelijk perspectief zien dat sportmassage een positief effect kan hebben op zowel fysieke prestaties als mentaal welzijn van sporters. Het kan de flexibiliteit verbeteren, spierpijn verminderen, het herstel bevorderen, stress verminderen en het immuunsysteem versterken. Hoewel er nog steeds behoefte is aan meer onderzoek om specifieke richtlijnen voor sportmassage te bepalen, zijn deze bevindingen veelbelovend en rechtvaardigen ze het gebruik van sportmassage als onderdeel van een uitgebreid trainingsprogramma voor sporters.

Bronnen

1. Dijkers, K. A., Galic, E., & Mahoney, H. M. (2019). The Effect of Sports Massage on Performance and Recovery: A Systematic Review. International Journal of Sports Physical Therapy, 14(4), 562–572.

2. Guo, L., Xiang, D., Kong, X., & Luo, H. (2017). Impact of Combined Sports Massage and Microcurrent Therapy on Stress Levels and Mood States in Collegiate Taekwondo Athletes. Journal of Physical Therapy Science, 29(7), 1125–1129.

3. Moraska, A., Schmiege, S. J., Mann, J. D., Butryn, N., & Krutsch, J. P. (2005). Responsiveness of Myofascial Trigger Points to Single and Multiple Trigger Point Release Massages: A Randomized, Placebo Controlled Trial. Archives of Physical Medicine and Rehabilitation, 86(5), 881–887.

4. Hemmati, L., Ghemaleki, A., Nasimfar, A., Allahgholipour, F., & Mirzaee, F. (2020). The effects of various sport massage techniques on physiological and psychological stress indices: A mini-systematic review. Scientific Journal of Rehabilitation Medicine, 9(2), 189–199.